Polio (choroba Heinego-Medina)

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Polio, nazywana inaczej chorobą Heinego-Medina lub poliomyelitis, to choroba zakaźna wywoływana przez wirusa o tej samej nazwie. Jest to ostre nagminne porażenie dziecięce. Wirus polio dostaje się do organizmu przez układ pokarmowy, skąd rozprzestrzenia się w całym organizmie. Choroba Heinego-Medina jest chorobą zakaźną – każdy, kto przebywa w towarzystwie osoby zarażonej może się nią zarazić. Ponadto w grupie największego ryzyka znajdują się dzieci do 5 roku życia. Zakażenie szerzy się drogą pokarmową i kropelkową, przez styczność z osobą zakażoną bądź przedmiotami zanieczyszczonymi kałem lub wydzieliną z gardła.

Polio – rozpoznanie

Polio jest chorobą wywołaną wirusem o tej samej nazwie, należącym do rodziny Picornaviridae. Wirus polio jest bardzo mały – jego materiał genetyczny stanowi pojedyncza nić RNA. Istnieją 3 typu poliowirusów, które nieznacznie różnią się zakaźnością i nasileniem objawów. Mówi się, że jest to choroba „brudnych rąk” – zakażenia szerzą się głównie poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym człowiekiem, kontakt ze skażonymi przedmiotami, spożywanie skażonych pokarmów, w wyniku nieprzestrzegania zasad higieny. Występuje głównie w Afryce i Azji Południowej (szczególnie Afganistan, Pakistan). Okres wylęgania choroby trwa średnio 7 – 14 dni.

Objawy choroby

W większości przypadków chory nie wykazuje żadnych objawów tej choroby, ale wciąż nią zaraża. Choroba Heinego-Medina przebiega w trzech odsłonach. Jako:

1.  postać nieporażenna – może łączyć się z przebiegiem bezobjawowym, zakażeniem poronnym (nieswoiste objawy: gorączka, ból gardła i głowy, wymioty, zmęczenie, trwające około 10 dni) lub aseptycznym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych.
2. porażenna – zdarza się zaledwie w 1 procencie przypadków. Objawy są podobne jak w pierwszym przypadku, ale po ok. tygodniu pojawia się: utrudniona reakcja ruchowa, bezwład kończyn czy paraliż, zniekształcenie kończyn. Tu wymienia się trzy rodzaje porażenia: rdzeniowe, mózgowe oraz opuszkowe. W bardzo rzadkich przypadkach dochodzi do porażenia układu oddechowego, a w jego efekcie do śmierci.
3. zespół post-polio (poporażenny) – efekt przebytej już wcześniej choroby Heinego-Medina. Okres zachorowania na zespół może wynosić nawet do 40 lat. Objawy są podobne jak w pozostałych dwóch odmianach, dotykają jednak mięśni wcześniej nieuszkodzonych. Dochodzą do niego jeszcze problemy z układem oddechowym, pamięcią i koncentracją.

Leczenie polio

Nie ma możliwości całkowitego ani częściowego wyleczenia się z choroby Heinego-Medina. Podejmowane są jedynie działania, zwiększające komfort życia chorego. Należy mu zapewnić odpoczynek i spokój, zajęcia z fizjoterapeutą. Ponadto redukować problemy związane z oddychaniem czy chodzeniem. Rehabilitacja zesztywniałych kończyn jest niezwykle ważnym elementem procesu łagodzenia objawów. Możliwe jest zastosowanie również specjalnych aparatów ortodontycznych, czasami wykonuje się operacje, np. przy zapadnięciu kręgosłupa. Dawniej u chorych na polio stosowano specjalne respiratory, które oddychały za pacjentów – tzw. żelazne płuca. Urządzenie oddychało za pacjentów z niewydolnością oddechową.

Polio – zapobieganie poprzez szczepienie

Szczepionka przeciw poliomyelitis zawiera inaktywowane (zabite) poliowirusy. Jest podawana podskórnie lub domięśniowo. Odstępy między poszczególnymi dawkami szczepionki powinny obejmować okres 6-8 tygodni. Aby uzyskać pełną ochronę dziecka wskazane jest podanie 4 dawek szczepionki. W Polsce od 2016 roku stosuje się preparat IPV (inaktywowana szczepionka Salka). Szczepionka przeciw poliomyelitis jest bezpieczna. Dodatkowo bardzo rzadko występują odczyny miejscowe, tj.: lekkie zaczerwienienie, ból, stwardnienie lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia i utrzymują się zwykle 1-2 dni. Jednakże u niektórych dzieci i dorosłych po podaniu szczepionki mogą wystąpić objawy nieswoiste tj.: bóle głowy, wymioty, biegunka. Kalendarz szczepień:

• w 3-4 miesiącu życia dziecka,
• w 5-6 miesiącu życia dziecka,
• w 16-18 miesiącu życia,
• dawka przypominająca podawana jest w 6 roku życia.

Ponadto dla najmłodszych pacjentów dostępna jest szczepionka 6w1 Infarix Hexa. Chroni ona przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW typu B, polio oraz hib.

Szczepionka przeciw poliomyelitis zawiera inaktywowane (zabite) poliowirusy. Jest podawana podskórnie lub domięśniowo. Odstępy między poszczególnymi dawkami szczepionki powinny obejmować okres 6-8 tygodni. Aby uzyskać pełną ochronę dziecka wskazane jest podanie 4 dawek szczepionki. W Polsce od 2016 roku stosuje się preparat IPV (inaktywowana szczepionka Salka). Szczepionka przeciw poliomyelitis jest bezpieczna. Bardzo rzadko występują odczyny miejscowe, tj.: lekkie zaczerwienienie, ból, stwardnienie lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia i utrzymują się zwykle 1-2 dni. Jednakże u niektórych dzieci i dorosłych po podaniu szczepionki mogą wystąpić objawy nieswoiste tj.: bóle głowy, wymioty, biegunka. Kalendarz szczepień:

• w 3-4 miesiącu życia dziecka,
• w 5-6 miesiącu życia dziecka,
• w 16-18 miesiącu życia,
• dawka przypominająca podawana jest w 6 roku życia.

Ponadto dla najmłodszych pacjentów dostępna jest szczepionka 6w1 Infarix Hexa. Chroni ona przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW typu B, polio oraz hib.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.