Ślepota rzeczna

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Ślepota rzeczna to choroba określana także jako ślepota river co jest słowem zapożyczonym z języka angielskiego. Stanowi ona drugą najpoważniejszą na świecie przyczynę zakaźnej ślepoty.

Ślepota rzeczna – rozpoznanie

Ślepotę rzeczną powodują ”Onchocerca volvulus”. Mogą one bytować przez okres do piętnastu lat w ciele ludzkim, choć obecne mogą też być w ciałach innych ssaków. Jest on transmitowany do ludzi poprzez ukąszenie czarnej muchy z rodzaju Simulium, która to występuje głównie na kontynencie afrykańskim. Ślepota rzeczna stanowi jedną z odmian filariozy, czyli choroby pasożytniczej kręgowców, którą powodują nicienie lub filarie (zwierzęta bezkręgowe przenoszące wiele chorób). Onchocerkoza (inne określenie na ślepotę rzeczną) występuje jedynie w regionie afrykańskim i półwyspu arabskiego, ponieważ tylko tam występuje owe czarne muchy z rodzaju Simulium, które wprowadzają do organizmu ludzkiego, poprzez ukąszenie, olbrzymiego pasożyta.

Objawy ślepoty rzecznej

Pierwsze objawy świadczące o zakażeniu pasożytem ślepoty rzecznej dotyczą głównie skóry. Rozpoczyna się od silnego świądu w okolicach pośladków oraz ud. Następnie w tych miejscach, a później na powierzchni reszty ciała chorego zaczynają się tworzyć podskórne, twarde guzki lub mniejsze grudki. Kolejnym sygnałem, który powinien niepokoić są zmiany obrzękowo-rumieniowe. U wielu zakażonych pojawia się też sowda, czyli liszajowaciejące zanikowe zapalenie skóry, które można dostrzec w okolicach kończyn oraz tułowia. Sowda objawia się utratą owłosienia i gruczołów potowych, a także powiększeniem węzłów chłonnych.

Wielu zakażonych zauważa również zwisającą skórę w okolicach pachwin. Taki stan spowodowany jest zwłóknieniem i powiększeniem pachwinowych węzłów chłonnych. Powiększone węzły chłonne są reakcją organizmu na stan zapalny. Z czasem pasożyt atakuje oko, wnika do spojówek, rogówek oraz przedniej komory oka. Z tego powodu może wystąpić zanik nerwu wzrokowego, zapalenie tęczówki i spojówek, zmętnienie lub twardnienie rogówki oraz jaskra pozapalna. W wyniku może dojść do częściowej lub całkowitej utraty wzroku.

Leczenie ślepoty rzecznej

Podstawowym lekiem w przypadku onchocerkozy jest iwermektyna. Podaje się go do końca życia chorego, zazwyczaj raz na pół roku. Niestety lek ten nie zabija dorosłych osobników pasożytów, a jedynie larwy. Dawka jest dostosowana do masy ciała pacjenta (zwykle to 150 mikrogramów na kilogram masy ciała). Najlepiej gdy leczenie rozpocznie się we wczesnym stadium choroby. Wtedy są większe szanse na zahamowanie jej postępów. Ponadto objawy ograniczą się tylko do skóry czy węzłów chłonnych, a nie obejmą narządu wzroku. Obecnie trwają prace naukowców, by nie tylko opracować lek, zwalczający dorosłe postaci nicieni, ale też w celu stworzenia szczepionki, która zapobiegałaby zachorowaniu na tę groźną chorobę.

Ślepota rzeczna – profilaktyka poprzez szczepienie

Dotychczas nie udało się opracować szczepionki zapobiegającej ślepocie rzecznej. Najlepszą profilaktyką jest unikanie ugryzienia przez meszki z rodzaju Simulium. Na obszarach tropikalnych, na których odnotowano występowanie ognisk choroby, zaleca się noszenie ubrań z długim rękawem i spodni z nogawkami zakrywającymi kostki oraz używanie środków przeciwko owadom. Wskazane jest także korzystanie z moskitier.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.