Giardioza

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Giardioza to jedna z najczęstszych chorób biegunkowych u ludzi. To pasożytnicza choroba, która przenosi się ze skażoną wodą, żywnością i poprzez kontakt z odchodami zarażonych ludzi i zwierząt.  Mimo że lamblioza występuje na całym świecie, to w krajach o słabych warunkach sanitarno–higienicznych zachorowań jest więcej. 

Giardioza – rozpoznanie

Giardioza to choroba wywołana przez pierwotniaka Giardia lamblia, zwanego również Giardia intestinalis lub Giardia duodenalis. Pasożyt ten zajmuje szczególne miejsce w historii parazytologii, gdyż był pierwszym pierwotniakiem zaobserwowanym w badaniu mikroskopowym. Odkrycia tego dokonał w roku 1681 Antonie van Leeuwenhoek. Cykl rozwojowy pierwotniaka Giardia lamblia obejmuje dwa etapy: formę przetrwalnikową wiciowca nazywaną cystą oraz formę wegetatywną – trofozoit. Zakażenie obejmuje dwunastnicę i jelito cienkie, w których to trofozoity, czyli formy wegetatywne pasożyta, przylegając do ścian przewodu pokarmowego, powodują destrukcję istotnych struktur. 

Objawy giardiozy

Cysty Giardia lamblia pokonują długą drogę w organizmie człowieka. Dostają się do przewodu pokarmowego, a następnie trafiają do żołądka. Tam pod wpływem oddziaływania kwaśnego odczynu kwasu solnego uwalniają się z nich formy wegetatywne pasożyta – trofozoity. Następnie trafiają one do dwunastnicy i jelita cienkiego. W tych odcinkach pierwotniaki przylegają do ściany jelita, powodując niszczenie kosmków jelitowych i rąbka szczoteczkowego. Z tego powodu dochodzi do zmniejszenia powierzchni wchłaniania w jelicie cienkim. W kolejnym etapie trofozoity ulegają przekształceniu w cysty. Wraz z treścią pokarmową trafiają one dalej do jelita grubego, a następnie zostają wydalone z kałem.

Nasilenie objawów giardiozy zależy od ilości pierwotniaków w jelitach i odporności zarażonej osoby. Na szczęście najczęściej choroba przebiega bez objawów. Ponadto choroba w wielu przypadkach ustępuje również bez konieczności zażywania leków. Objawy, jakie możemy zaobserwować u osoby chorej to głównie wzdęcia, ogólne osłabienie, biegunka, bóle w górnej części brzucha. Ponadto: widoczna i szybka utrata wagi, brak apetytu, niedobory pokarmowe. W niektórych, rzadko występujących przypadkach mogą pojawić się również takie objawy jak:

• żółtaczka,
• alergiczne zmiany skórne,
• zapalenie stawów,
• wymioty,
• brak tolerancji na laktozę.

Leczenie giardiozy

W leczeniu giardiozy stosuje się najczęściej pochodne imidazolu i furanginu. Leki stosowane w lambliozie to:

• metronidazol w tabletkach doustnych 3 razy dziennie po posiłku, przez 7 dni;
• tinidazol w tabletkach doustnych, w zależności od dawki – jednorazowo lub 2 razy dziennie przez 7 dni, podczas posiłków, lub zaraz po ich spożyciu;
• ornidazol w tabletkach doustnych 2-3 razy dziennie przez 3-6 dni, podczas posiłków;
• nimorazol w tabletkach doustnych 2 razy dziennie przez 5-7 dni, podczas posiłków;
• seknidazol w tabletkach doustnych jednorazowo, na początku posiłku;
• furazolidon w tabletkach, oraz w postaci zawiesiny w czterech dawkach dziennie przez 7-10 dni;
• furatel – 1-2 tabletek 3 razy dziennie przez 10 dni.

Ponadto, aby leczenie zakończyło się sukcesem i przebiegało sprawnie należy ze szczególną uwagą przestrzegać  zasad higieny osobistej. Po około 2 tygodniach od zakończenia leczenia chory powinien wykonać badanie kontrolne kału, w przypadku utrzymującej się inwazji kontynuuje się leczenie z użyciem nowego leku przeciwpasożytniczego.

Giardioza – zapobieganie poprzez szczepienie

W niektórych krajach są dostępne szczepionki przeciwko gardiozie, jednak zasadność jej stosowania budzi duże kontrowersje. Obecnie w Polsce nie podaje się żadnej, skutecznej szczepionki przeciwko tej chorobie. Pozostaje nam uważna profilaktyka.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.