Szigeloza

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Szigeloza to zakaźna choroba układu pokarmowego wywoływana przez bakterię z rodzaju Shigella. Szigeloza występuje na całym świecie, ale najwięcej zachorowań stwierdza się w krajach o klimacie gorącym. Zakażenie następuje drogą pokarmową, przez bezpośredni kontakt z chorym lub przez zanieczyszczone wydalinami chorej osoby pokarmy, wodę czy przedmioty codziennego użytku. 

Szigeloza – rozpoznanie

Przyczyną szigelozy są gram-ujemne nieruchliwe pałeczki nie fermentujące laktozy, należące do jednego z czterech serotypów:

• grupa A  – (S. dysenteriae), wywołująca najcięższą postać choroby
• grupa B  – (S. flexneri)
• grupa C – (S. boydii)
• grupa D – (S. sonnei), najczęstsza, wywołująca chorobę o najłagodniejszym obrazie klinicznym.

Źródłem zakażenia i naturalnym rezerwuarem bakterii jest człowiek. Wylęganie choroby trwa 24–48 godzin od spożycia zakażonego produktu.

Pałeczki shigelle mają naturę inwazyjną. Atakują komórki nabłonka jelitowego w sposób zstępujący, w początkowej fazie choroby w obrębie dystalnej części jelita cienkiego, a następnie w jelicie grubym. Zatem klasyczny przebieg czerwonki jest dwufazowy.

Objawy szigelozy

Jednym z początkowych objawów szigelozy jest uporczywa biegunka i obecność krwi oraz śluzu w stolcu. Ponadto, objawem który również dominuje jest częste oddawanie stolców.  Dodatkowo chory ma przyspieszony pasaż jelitowy. Czasem chorobie towarzyszą krwiste wymioty. Bardzo często pojawiają się też bóle brzucha, których przyczyną jest owrzodzenie błony śluzowej jelita grubego.

Choroba czasami przechodzi w postać przewlekłą, która może utrzymywać się nawet 10 lat. Ok. 10% zakażonych bakterią jest nosicielem choroby.
Objawy choroby najczęściej ustępują po 5-10 dniach, ale niestety przebycie jednego zakażenia nie uodparnia na infekcję innym gatunkiem Shigella.

Leczenie szigelozy

W Polsce istnieje nakaz zgłaszania i rejestrowania w okręgowej stacji sanitarno-epidemiologicznej każdego przypadku wystąpienia szigelozy. W przebiegu leczenia należy pamiętać o uzupełnianiu strat wodno-elektrolitowych (odwodnienie organizmu), a więc podawaniu wody, elektrolitów i węglowodanów. Leczenie przyczynowe szigelozy obejmuje stosowanie antybiotyków z grupy fluorochinolonów, takich jak ciprofloksacyna, norfloksacyna i ofloksacyna. Alternatywnie zaleca się azytromycynę z grupy makrolidów lub ceftriakson, należący do cefalosporyn trzeciej generacji. Po ok. 3 dniach od zakończenia leczenia powtarza się badania mikrobiologiczne kału, w razie dodatnich wyników należy je powtórzyć po kolejnych 2 tygodniach do czasu ustąpienia nosicielstwa. U osób z otoczenia chorego wykonuje się jednokrotne badanie bakteriologiczne kału. Nosicielstwo bakterii w przewodzie pokarmowym po przebytej infekcji wynosi około 3-4 tygodnie. 

Szigeloza – zapobieganie poprzez szczepienie

Dotychczas nie udało się opracować szczepionki zapobiegającej szigelozie. Najlepszą profilaktyką jest unikanie konsumpcji żywności i wody niewiadomego pochodzenia.  Aktualnie trwają badania nad szczepionką przeciw szigelozie.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.