Denga

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Denga jest groźną chorobą, przenoszoną przez komary i należy do grupy schorzeń, nazywanych ogólnie Gorączkami Krwotocznymi. Występuje głównie we wschodniej części świata. Jednakże niestety nie omija Europy. Jej objawy są niezwykle charakterystyczne, choć nie zawsze się pojawiają. Z tego powodu zalecamy szczególną ostrożność oraz czujność odwiedzając kraje, w których występuje choroba. Dostępne są cztery typy serologiczne tego wirusa: DENV-1, DENV-2, DENV-3, DENV-4. Badania epidemiologiczne dotyczące granic przestrzennych transmisji wirusa Dengi wykazały, że 3,8 miliarda osób w 129 krajach jest obecnie narażonych na zakażenie. Według danych podawanych przez WHO gorączka denga jest obecnie najszybciej rozprzestrzeniającą się chorobą przenoszoną przez komary. Rocznie choruje od 50 do 390 milionów ludzi na świecie, a pół miliona jest hospitalizowanych.

Denga – rozpoznanie

Denga jest chorobą zakaźną. Wirus jest przenoszony na ludzi przez ukąszenia zarażonych samic komarów. W przypadku, gdy komar ugryzie osobę-nosiciela dengi, wirus replikuje się w jelicie środkowym komara, zanim rozprzestrzeni się do tkanek wtórnych, w tym gruczołów ślinowych. Czas, jaki mija od połknięcia wirusa do faktycznej transmisji do nowego gospodarza, określa się mianem zewnętrznego okresu inkubacji. Jest on uzależniony od temperatury otoczenia, jej dobowych wahań oraz serotypu wirusa. Po zarażeniu komar jest w stanie przenosić wirusa do końca życia. Przeniesienie na człowieka następuje w wyniku ukąszenia przez zainfekowanego owada. Nie ma możliwości przeniesienia zakażenia bezpośrednio z człowieka na człowieka.

Przypadki gorączki denga na terenach endemicznego występowania choroby są z reguły łatwe do rozpoznania. Diagnostyka może być utrudniona, jeśli gorączka denga nie daje typowych objawów. W takich sytuacjach przydatne są techniki laboratoryjne, potwierdzające zakażenie wirusem:

• test PCR, umożliwiający wykrycie materiału genetycznego wirusa;
• badania serologiczne pozwalające wykryć specyficzne przeciwciała;
• izolacja wirusa w hodowlach komórkowych.

W postawieniu diagnozy przydatne są również badania laboratoryjne, w których u pacjenta stwierdza się trombocytopenię i leukopenię, podwyższoną aktywność aminotransferaz i zwiększony hematokryt.
Dostępne są również szybkie testy kasetowe wykrywające antygen NS1 wirusa dengi. Przeznaczone są wyłącznie do użytku przez profesjonalistów jako test przesiewowy. Każdy wynik dodatni uzyskany tą metodą musi zostać potwierdzony innymi metodami diagnostycznymi.

Objawy dengi

Początkowe objawy dengi bardzo przypominają typową grypę: wysoka gorączka do 40°C, bóle głowy, bóle stawów i mięśni, nudności, powiększenie węzłów chłonnych. Choroba często przebiega dwuetapowo. Gorączka spada po kilku dniach, czemu towarzyszy remisja objawów na czas kilkunastu godzin. Drugi okres gorączkowy, trwający 2–3 dni, przebiega najczęściej z towarzyszącą wysypką grudkowo-plamistą. Objawy dengi ustają zazwyczaj w przeciągu kilku do kilkunastu dni. Niekiedy jednak choroba może mieć dużo cięższy przebieg. W czasie ostrego przebiegu dengi może wystąpić gorączka krwotoczna z krwawieniem do jam ciała, często z objawami wstrząsu i utratą przytomności. Na tym etapie okres 24–48 godzin ma kluczowe dla życia znaczenie i konieczna jest hospitalizacja pacjenta. Jeśli nie podejmie się właściwego leczenia, dochodzi zwykle do śmierci.

Leczenie dengi

Pacjentom z łagodną postacią schorzenia zaleca się odpoczynek, picie dużej ilości płynów (pozwala to zapobiec odwodnieniu wywołanemu przez gorączkę) oraz przyjmowanie paracetamolu. Trzeba również pamiętać, że chory nie powinien zażywać aspiryny ani ibuprofenu – te leki mogą znacznie zwiększać ryzyko krwawienia u osób zakażonych wirusem dengi. Ważnym elementem leczenia gorączki denga jest również nawadnianie organizmu. W ciężkich przypadkach konieczne jest leczenie w warunkach szpitalnych i monitorowanie zaburzeń krzepnięcia krwi.

Denga – szczepienie

Zapobieganie chorobie polega na starannej ochronie przed ukłuciami owadów w podróży, z uwzględnieniem pory największej aktywności komarów przenoszących wirusy dengi, czyli pory dziennej.

Od 2015 roku dostępna jest szczepionka na dengę, jednak jej wykorzystanie ma duże ograniczenia. Podaje się ją jedynie osobom żyjącym w regionach występowania wirusa, które mają potwierdzone przebycie dengi. Nie opracowano szczepionki ani leków profilaktycznych przeciwko dendze, które byłyby dostępne dla ogółu społeczeństwa.  Szczepień nie wykonuje się u osób, które dotychczas nie chorowały – na podstawie analizy badań wykazano, że w tej grupie podanie preparatu może zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkiej postaci schorzenia.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.