Schistosomatoza

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Zgodnie z szacunkami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na schistomatozę cierpi około 200 milionów ludzi. Około 50% przypadków zachorowań obserwuje się w Sudanie, Demokratycznej Republice Konga i w Brazylii. Natomiast od 80 do 100 milionów ludzi cierpi na chorobę wywołaną przez tego pasożyta, szczególnie w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Południowej i Łacińskiej. Z czego to wynika? W regionach endemicznych naturalne i sztuczne zbiorniki wodne stwarzają doskonałe warunki rozwoju dla tego patogenu.

Schistosomatoza – rozpoznanie

Przywry z rodzaju Schistosoma należą do płazińców. Ich żywicielami pośrednimi są pewne gatunki ślimaków słodkowodnych. Po opuszczeniu organizmu żywiciela wolno pływające cerkarie penetrują przez nieuszkodzoną skórę lub błony śluzowe człowieka. Ponadto w tkankach ludzkiego organizmu przechodzą w stadium rozwojowe zwane schistosomulą. Następnie migrują drogą naczyń krwionośnych do płuc. Najczęściej występującymi gatunkami są:

• Schistosoma haematobium (przywra krwi), która bytuje w splotach żylnych otaczających pęcherz moczowy i składa jaja do błony śluzowej pęcherza.
• Schistosoma mansoni, która żyje w żyłach krezkowych i odgałęzieniach żyły wrotnej, składając jaja do błony śluzowej jelita.

Objawy schistosomatozy

Pierwsze objawy schistosomatozy zaczynają się po 4–6 tygodniach po zakażeniu. Objawy zakażenia są różne, w zależności od rodzaju przywry. Ponadto jest to zależne również od stopnia nasilenia choroby.

Na początku zakażenia Schistosoma występuje wysypka grudkowa na skórze oraz rumień. Objawy te znikają po 24–72 godzinach. Jednakże osoby, które były wcześniej narażone na kontakt ze Schistosoma mogą mieć skąpe objawy skórne, ponieważ są już niejako uodpornione. Mam na myśli, np. przejściowe zapalenie skóry. W przypadku pierwszego kontaktu z przywrą objawy mogą być ostre, rozwija się tzw. gorączka Katayama (ostra reakcja alergiczna, gorączka, kaszel, ból brzucha).

Kolejna faza bytowania w organizmie człowieka to migracja i rozmnażanie pasożytów. Na tym etapie dominują objawy ogólne: gorączka, poty, osłabienie, dreszcze, eozynofilia, biegunka, krwiomocz, bóle brzucha, spadek masy ciała, kaszel.

W ostatnim stadium rozwoju  inwazji organizmu  dochodzi do przewlekłych uszkodzeń narządów. Do najważniejszych organów, które zajmuje przywra, należy wątroba wraz z jej unaczynieniem, dlatego długotrwałe bytowanie Schistosomy uszkadza głównie ją. Dominuje powiększenie wątroby i śledziony oraz objawy nadciśnienia wrotnego.

Schistosomatoza – leczenie

W leczeniu schistosomatozy stosuje się leki przeciwpasożytnicze oraz glikokortykosteroidy. Jednakże zwykle konieczne są dwa cykle leczenia w odstępie kilku tygodni. Jest to związane z mniejszą wrażliwością dojrzewających pasożytów na leczenie w porównaniu z postaciami dorosłymi. Odsetek chorych wyleczonych po pierwszej kuracji przeciwpasożytniczej wynosi 65-90%. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie chirurgiczne. Wyleczenie schistosomozy jest możliwe, ale niekiedy wiąże się ona z bardzo poważnymi powikłaniami. Ostra schistosomatoza wiąże się ze śmiertelnością nawet do 25%.

Schistosomatoza – zapobieganie poprzez szczepienia

Dotychczas nie udało się opracować szczepionki zapobiegającej schistosomatozie. Najlepszą profilaktyką jest unikanie nieznanych wód, mycie rąk po kontakcie z nimi. Pamiętaj o stosowaniu się do kilku poniższych zasad:

• dokładne mycie rąk przed posiłkiem,
• dokładne mycie rąk po powrocie do domu ze spaceru i po skorzystaniu z toalety,
• dokładne mycie produktów spożywczych przed spożyciem.

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.