Zakażenie meningokokowe

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Meningokoki to groźne bakterie, które są przyczyną m.in. inwazyjnej choroby meningokokowej. Jako zakażenia meningokokowe określa się wszystkie choroby wywołane przez chorobotwórcze dwoinki zapalenia opon. Zakażenie meningokokami może rozwinąć się w każdym wieku. Najczęściej jednak do infekcji dochodzi u małych dzieci do 4-ego roku życia, a także nastolatków i młodych dorosłych. Szczyt zachorowań przypada na wiek od 3-ech miesięcy do ukończenia pierwszego roku życia. Choroba meningokokowa występuje endemicznie na całym świecie. Epidemie, występują w Afryce Subsaharyjskiej, w Afryce i w Arabii Saudyjskiej. Ponadto w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej.

Zakażenie meningokokowe – rozpoznanie

Meningokoki to bakterie z gatunku Neisseria meningitidis. Dla ich określenia używa się również nazwy dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Wyróżnia się kilka odmian tych patogenów (serogrup). dzielimy je na 13 grup serologicznych – A, B, C, Y, K, I, H, D, X, L, Z, W135 i E29. Za najbardziej niebezpieczne uważa się meningokoki typu B, A, C, W135 i Y. Bakterie kolonizują nosogardło i wykrywa się je u około 10% zdrowych ludzi mimo braku jakichkolwiek objawów klinicznych. Rozwija się bardzo szybko, cechuje się wysoką śmiertelnością i trwałymi powikłaniami. Należy do najgroźniejszych chorób zakaźnych człowieka.

Objawy zakażenia meningokokowego

Objawy choroby występują w okresie 2–10 dni od kontaktu z osobą chorą (średnio po 3–4 dniach). Zdarza się, że choroba rozwija się w bardzo szybkim tempie i ma ciężki przebieg. W początkowej fazie choroba przypomina przeziębienie (gorączka, osłabienie, bóle stawów i mięśni).  W zależności od postaci mogą pojawić się objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych: bóle głowy, drgawki, wysoka gorączka, zaburzenia świadomości albo objawy posocznicy (sepsy), której charakterystycznym objawem jest wysypka krwotoczna rozpoczynająca się najczęściej na kończynach dolnych. Mogą też wystąpić zmiany martwicze. Inne objawy, których doświadcza część pacjentów to nienaturalny kolor skóry, trudności w oddychaniu, ochłodzenie kończyn górnych i dolnych, złe samopoczucie, drgawki i zaburzenia świadomości. Nie wszystkie symptomy muszą wystąpić u chorego. Ich kolejność i nasilenie też jest odmienne.

Leczenie zakażenia meningokokowego

Leczenie zakażenia meningokokami musi zostać szybko wdrożone. Niezwłocznie wprowadza się antybiotykoterapię dożylną. Zastosowanie znajduje głównie penicylina krystaliczna, cefalosporyny III generacji (ceftriakson, cefotaksym). Opóźnienie wprowadzenia leczenia może skutkować zgonem w ciągu 24 godzin od pojawienia się niecharakterystycznych objawów. Osoby z bliskiego otoczenia chorego również otrzymują antybiotyk. W profilaktyce stosuje się cyprofloksacynę, ryfampicynę, ceftriakson. U pacjentów zagrożonych wystąpieniem wstrząsu, konieczne może okazać się podanie wlewów z solą fizjologiczną.

Zakażenie meningokokowe – zapobieganie poprzez szczepienie

Szczepienia ochronne przeciwko tym patogenom są najskuteczniejszą metodą zapobiegania infekcji. Obecnie w Polsce, szczepienia przeciwko meningokokom nie są obowiązkowe, przez co nie są finansowane z budżetu państwa. Są jednak zalecane i nie mniej ważne niż szczepienia bezpłatne. Ze względu na różnorodność serotypów bakterii dostępne są szczepionki monowalentne (zawierające jeden typ) oraz poliwalentne (zawierające kilka typów).

W Polsce zarejestrowane są szczepionka poliwalentna przeciwko serotypom A+C (Meningo A+C Sanofi Pasteur) oraz szczepionki monowalentne przeciwko serotypom C (Neisvac-C Baxter i Meningitec Wyeth).

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.