Febra

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.

Febra to jedna z egzotycznych chorób, dla której typowym objawem jest tzw. żółta gorączka. Ponadto jest to choroba wirusowa z grupy gorączek krwotocznych. Przenoszoną ją komary i małpy w regionach tropikalnych Afryki, Ameryki Środkowej lub Południowej. Okres inkubacji wynosi od 3 do 6 dni. Bardzo ciężko zdiagnozować febrę, ponieważ jej objawy mogą przypominać inne schorzenia. Z tego powodu, jeśli podejrzewasz u siebie tę chorobę, zalecamy wykonanie badań w laboratorium. Febra prowadzi do śpiączki, a w dalszej konsekwencji – powoduje zgon. Szacuje się, że śmiertelność przekracza 50% nawet po 7-10 dniach od momentu zakażenia. Wszystkim osobom, wybierającym się w tereny naturalne dla choroby, zaleca się wcześniejsze szczepienie. 

Febra – rozpoznanie

Febra to choroba o podłożu wirusowym, wywoływana przez wirusy z rodziny Flaviviridae. Jej naturalnym środowiskiem występowania są m.in. tereny Afryki oraz Ameryki Środkowej i Południowej. Jednakże tym wirusem nie zarazimy się w Polsce. Ryzyko pojawia się w momencie podróży w rejony występowania choroby.  Wirus przenosi się na ludzi przez ukąszenie zarażonego komara, najczęściej tygrysiego lub egipskiego.
Febra przez lata była nierozpoznaną chorobą, na którą umierał co drugi chory. W wyniku choroby bardzo częstą sytuacją było pomieszanie zmysłów i popełnienia samobójstwa przez chorego. Na początku powszechnie uważano, że chorobę wywołuje zepsuta kawa lub zatrute ryby. Dopiero pewien kubański lekarz wysunął hipotezę, że febrę wywołują moskity. Tezę trzeba było potwierdzić. Przeprowadzono wątpliwy etycznie eksperyment, podczas którego grupa ochotników poddała się dobrowolnym ukąszeniom zarażonych komarów. Osoby, które zostały pokąsane przez komary – roznosicieli, zachorowały na febrę. Część z nich zmarła, stając się niezbitym dowodem na słuszność teorii. Nazwa choroby pochodzi od najbardziej widocznych objawów: gorączki i zażółcenia skóry wywołanego uszkodzeniem wątroby.

Objawy febry

Początek choroby jest nagły i ma on mało charakterystyczne objawy. Jest to złe samopoczucie, silne bóle głowy, skurcze mięśni, dreszcze, wysoka gorączka, które może wynieść nawet do 40°C. Dodatkowo akcja serca jest charakterystycznie zwolniona lub tylko nieznacznie przyspieszona. Tę wstępną fazę febry, podczas której rozwija się wirus określa się jako ostrą.

W ciężkiej postaci febry, która rozwija się u około 15% chorych można wyróżnić 3 etapy choroby. Początkowy ostry okres objawów ogólnych, następnie krótki (1-2 dni) okres przejściowej, pozornej poprawy z normalizacją temperatury ciała oraz okres toksyczny.

Po okresie przejściowym, w którym chory czuje się znacznie lepiej, gorączka wraca. Ponadto akcja serca zarażonego jest zwolniona. Natomiast w ciężkich przypadkach również dochodzą do tego objawy zaburzeń krzepnięcia, takie jak wybroczyny i wylewy widoczne na błonach śluzowych. Dodatkowo krwawe wymioty, krwawienia do przewodu pokarmowego i narządów wewnętrznych. Jeśli u chorego wystąpią powyżej opisane, krwotoczne objawy – rokuje on bardzo źle. Może dojść do rozwoju niewydolności nerek, która objawia się wydalaniem niewielkiej ilości moczu, a nawet śpiączki mocznicowej. Ciężkie przypadki febry mogą prowadzić do zgonu w przebiegu śpiączki lub krwawienia do przewodu pokarmowego. Śmiertelność sięga 50%.

Leczenie febry

Przed podjęciem leczenia lekarz musi przeprowadzić szczegółowy wywiad z pacjentem. Celem tego wywiadu jest szczegółowe rozpoznanie objawów choroby oraz przeprowadzenie oględzin ciała. Następnie medyk zaleca badania, takie jak test immunoenzymatyczny czy PCR, pozwalający uzupełnić diagnozę. Leczenie febry polega przede wszystkim na działaniach prowadzących do złagodzenia objawów, gdyż do tej pory nie wynaleziono skutecznego lekarstwa na febrę.

Chorym podawane są środki przeciwbólowe i zmniejszające gorączkę oraz zalecane są zabiegi poprawiające funkcjonalność nerek i wątroby. W procesie leczenia zaleca się nawadnianie organizmu i unikanie sytuacji stresujących oraz obciążających.

Febra – zapobieganie poprzez szczepienie

W skład szczepionki przeciwko febrze wchodzi żywy, atenuowany (osłabiony) wirus. Wykazuje ona bardzo wysoką skuteczność, dając odporność na całe życie. 99% osób szczepionych rozwija ochronne przeciwciała po 30 dniach. W Polsce szczepionka jest zalecana podróżującym w tereny endemiczne. Niektóre kraje wprowadziły obowiązek szczepienia przeciw febrze dla wszystkich przekraczających ich granicę. Zgodnie z rezolucją WHA67.13, przyjętą przez World Health Assembly, od 11.07.2016 r. został zniesiony obowiązek stosowania co 10 lat dawek przypominających szczepionki przeciw febrze. Przyjęcie jednej dawki szczepienia zapewnia skuteczną ochronę na całe życie.  W celu wytworzenia odpowiedniego poziomu odporności szczepienie należy wykonać co najmniej 10 dni przed planowanym wyjazdem. 

Wejdź w zakładkę: Punkty szczepień, aby dowiedzieć się gdzie możesz wykonać szczepienia, a tym samym uchronić się przed chorobami.